31 sierpnia 2010

Samotna a samotny.

Jest coś takiego w sieci, co mnie uderza mocno i nad czym się zastanawiam. Kobieta, która na swoim blogu pisze, że jest samotna, traktowana jest przez wielu bywalców sieci zupełnie inaczej niż facet, który u siebie również stwierdza, że jest samotny. Zupełnie nie wiem, z czego to wynika.

Kiedy facet oświadcza, że jest sam, że czuje się samotny, to jakoś całe tabuny kobiet chcą być z nim, chcą być jego i z wielką chęcią nieba by mu przychyliły. A kiedy to samo stwierdza o sobie kobieta, to całe tabuny ludzi uważają ją za żałosną, tłustą/przeraźliwie chudą i okropnie brzydką, bo przecież musi być jakiś powód, że nikt jej nie chce. No i oczywiście spora liczba osób zaraz zaczyna dociekać, dlaczego ona jest sama, a znajdą się i tacy, którzy publicznie daną panią będą obrażać. Dlaczego w stosunku do facetów tylko jednostki się tak zachowują, a w stosunku do kobiet całe grupy ludzi? Pojęcia nie mam.

Czy może to wynika z tego, że w sieci zajęta kobieta jest bardziej atrakcyjna i interesująca niż ta wolna, a wolny facet wzbudza jest o niebo ciekawszy niż ten zajęty?

Facet może być jak ten wolny strzelec, a kobieta powinna kogoś mieć (nawet o jednym oku byle w tym roku ;), aby udowodnić, że jest atrakcyjna?

Samotny facet nie z wyboru? Niedoceniony, biedny, czarujący... Samotna kobieta też nie z wyboru? Z nią przecież musi być coś nie tak...

Zbyt często stykam się z takim myśleniem. Z czego ono wynika? Z kompleksów? Z pragnień? Z tego jakimi ludźmi są ci, którzy tak myślą? Nie mam pojęcia, dlaczego ludzie myślą tak właśnie, ale takie myślenie z pewnością przyczynia się do tworzenia i podtrzymywania stereotypów.