16 stycznia 2012

Przewalcowana.

Czuję się tak, jakby mnie walec rozjechał. Fizycznie i psychicznie. Nie mam siły egzystować poza łóżkiem. Dzisiejsza poranna wizja wyjścia z domu i dowleczenia się do mojej lekarki do przychodzi po trzech dniach bezskutecznej walki z gorączką, kaszlem i totalnym rozkładem, była straszna. Wizja zmuszenia siebie do zakupów żywnościowych (na sam widok jedzenia zbiera mi się na wymioty) w drodze powrotnej i do prac domowych była znacznie gorsza. Zrealizowałam zamierzenia tylko siłą woli, bo ciało... szkoda gadać. Przedwczoraj w nocy miałam ochotę umrzeć, tak mi to coś, co się przyplątało, dało w kość. Piję jak smok i właściwie tylko piję. Ale mam zachcianki jedzeniowe, tylko że gdybym miała je spełnić, nic by z tego nie wyszło, bo zrobiłoby mi się niedobrze na sam widok jedzenia.

Do tego popołudniowa dobra informacja przepleciona złą.
Wnioski:
- będziesz musiała znowu poradzić sobie sama;
- znowu wysłuchasz miliona obietnic, zapewnień, a i tak zostaniesz sama, wyprówając sobie żyły;
- dziękuj Bogu, losowi czy czemuś tam za odpowiedni moment na chorobę (żaden i tak nie jest dobry);
- módl się, żeby ojciec tego nie złapał, bo wszyscy wokół powiedzą, że go zabiłaś (ostatnia infekcja w jego życiu a ty go zaraziłaś);
- i jeszcze kilka, których przytaczać nie będę, bo wciąż udaję sama przed sobą, że wcale do nich nie doszłam, że ich po prostu nie ma.

Weekend jakoś przeżyłam chyba tylko dzięki muzyce i rozmowom z M. Jak się człowiek uśmiecha, od razu lepiej się czuje. Tylko ja chyba powinnam tak 24 h. A na razie musi mi wystarczyć ciepłe picie w ogromnych ilościach, łóżko i kojące dźwięki.

7 stycznia 2012

Nocne orzeźwienie.

Spływające kroplami pragnienia marzenie.
Chłodny orzeźwiający oddech nocy.
Śnieg? Deszcz?
Szum spływający trzeszczeniem.
Ociera się o parapety jak kotka.
Kapie smutkiem z dachów.
Strumieniem melancholii spływa rynnami, ulicami, jakby nie wiedział, czy zatrzymać się, czy podążać przed siebie.
Marznie. Nie od środka.
Lodowymi igiełkami chłodzi rozpalone myśli.
Grudki zimna wysypują się z metalowych tuneli jak monety z brzękiem upadające na stół.
Kubek pełen bieli z nutką pomarańczy i goździków.
Tylko czy to przy nim będę się czuła bezpiecznie?

5 stycznia 2012

Na rozgrzewkę.

Nie jest żadną tajemnicą, że uwielbiam czekoladę. Kawę preferuję z mlekiem i raczej rzadko zwykłam pijać czarną. Połączenie mleka, kawy i czekolady czy to na gorąco czy na zimno wprawia mnie w błogi stan.

Za oknem to, co widać - ni to zima, ni to jesień, ni to przedwiośnie. Wieje, pada, mokre zimno wciska się we wszystkie zakamarki i nawet kilka warstw ubrania nie chroni przed lodowatymi szpilkami powietrza. Zamiast chować się w łóżku, przewracać w nim z boku na bok bardziej naciągając na siebie kołdrę, wolę zrobić sobie coś pysznego, co rozgrzeje nie tylko ciało, ale i duszę, a do tego dostarczy energii do pracy albo po prostu naładuje na tyle, aby coś zrobić - choćby poczytać.

Wiatr wytargał mnie na wszystkie strony, przed lodowymi pocałunkami zimy nie ochroniły mnie ani gruby sweter ani moja nepalska czapka i wróciłam wieczorem do domu zupełnie zziębnięta, choć na dworze nie ma ani odrobiny mrozu. Naszła mnie ochota na kawę, na mleko i na ciepłą czekoladę, więc postanowiłam wszystko połączyć w jedno. Zaparzyłam kawę i wrzuciłam do niej kilka goździków. Potem w garnuszku podgrzałam mleko i do ciepłego mleka dodałam dwie kostki czekolady mlecznej, wsypałam po odrobinie gałki muszkatołowej, imbiru i cynamonu. Mieszałam aż czekolada się rozpuściła i wtedy przelałam mleko do kubka. Dodałam do niego gorącą kawę, pozbawioną goździków i fusów ;) Dosłodziłam do smaku cukrem trzcinowym. Mleczna kawa o zapachu czekolady i smaku czekoladowego piernika. Gdybym miała bitą śmietanę albo śmietankę, którą mogłabym ubić, zrobiłabym jeszcze czekoladową bitą śmietanę.

Późna, jak na kawę, pora. Jednak ja mogę pić ją o każdej porze. Do tego domowe ciasto drożdżowe, książka i smutki moje jakoś bledną.

Gorąca czekolada (ale nie jakieś świństwo instant) z różą albo z wiśniówką, kawa z rumem i pomarańczą, mleko z białą czekoladą i mlekiem kokosowym albo biała czekolada z pomarańczami czy czekolada z rumem i herbatnikami również potrafią sprawić, że jest mi błogo. Wszystkim je polecam na rozgrzewkę. A ze swojej strony dodam, że gdy tylko coś gorącego przyrządzę, wrzucę zdjęcie wraz opisem co i jak.