18 kwietnia 2010

Zielono mi.

Kolory odgrywają znaczącą rolę w naszym życiu. Dawniej, kiedy urodziła się dziewczynka, ubierano ją na niebiesko, bo takie szaty nosiła Matka Boska, a chłopców odziewano w kolor różowy, bo takie szaty miał Jezus. Dziś jest zupełnie odwrotnie i trochę dziwacznie czasem, bo jeśli dziewczynka nie ma na sobie różu, ludzie zakładają, że to chłopiec, a przecież wcale tak nie musi być.

Biały - w naszej kulturze pojawia się w czasie chrztu, I Komunii czy ślubu, a są i takie kultury, w który jest on symbolem żałoby. W naszym kraju żałobnym kolorem jest czarny. Noszę już tę barwę od roku prawie, jeszcze przez kilkanaście dni. Czy musiałam? Niekoniecznie, bo żałobę można nosić w sercu, nie musi się przejawiać tak długo w stroju, choć według niektórych powinna.

Czarny jakoś tak zawsze był mi bliski i mniej więcej połowa moich ubrań jest w tym kolorze, może dlatego że do mnie pasuje, może dlatego że czuję się w nim bezpiecznie, może dlatego że jest w jakiś sposób elegancki, a może dlatego że czasem dzięki niemu mam szansę poczuć się niewidoczna. I ten sam czarny towarzyszy mi już prawie rok. Jakoś tak łatwiej mi poukładać sobie wszystko, kiedy moje ciało i mój strój mówią za mnie, pozwalają uniknąć wciąż tych samych odpowiedzi, zapewniają mi tak potrzebny spokój.
Wiem jednak, że już niedługo nie będę się mogła za tym czarnym schować. Życie się toczy, tylko ja jakoś trochę obok tego życia jestem, stoję i patrzę.

Kiedy wczoraj porządkowałam swoje ubrania, chowałam te zupełnie grube i wyciągałam cieńsze, lżejsze, wpadło mi w ręce sporo tych kolorowych. Aż musiałam zamknąć oczy, jakby ich żywe barwy po prostu mnie raziły. Dziwne uczucie, jakbym tkwiła w jakimś zamknięciu, w jakiejś ciemnej jaskini i nagle wyszła z niej, spoglądając wprost na słońce. Niebieskie, zielone, w kolorze kawy z mlekiem, nawet z przewagą czerwieni.

Uwielbiam zielony i niebieski we wszelkich odcieniach, również kiedy oba są wymieszane ze sobą, ciemne, jasne... Jedne odcienie pasują do mnie, inne nie, jedne bardziej, inne mniej lubię, jednak te zielenie i niebieskości muszą być wokół mnie. Dla mnie oba te kolory są jednocześnie pobudzające i uspokajające (w zależności od odcienia).

Mam zielone ściany, moja pościel jest albo zielona, albo niebieska, niebieskie są i poduszki oraz narzuta. Jest i kubek zielony, i dużo żywej zieleni w całym domu. Bez moich roślinek byłoby jakoś pusto, smutno, a tak ta zielona oaza napełnia mnie spokojem, zapewnia mi harmonię.
Uwielbiam patrzeć jak kiełkują, jak rosną, jak zmienia się ich barwa, jak one zmieniają się z małych roślinek w dorosłe duże rośliny. Bez tej zieloności, świeżości smutno, zimno i pusto by było.

Uwielbiam zielone liście białych tulipanów, kiedy kwiaty stoją w białym szklanym wazonie. Lubię zielone gruszki, jabłka i winogrona, są nie tylko smaczne, ale są ozdobą samą w sobie. Zielone chilli... doskonale pasuje do jednego z moich popisowych dań z kuchni hinduskiej.
Sałata, ogórki i groszek - wszystko zielone.
Zielone są moje oczy i zielone są moje ulubione cienie do powiek. Nawet moja siatka na zakupy jest zielona.

Zielono też w mojej głowie. Zielono mi.

11 komentarzy:

  1. Oj, to rzeczywiscie Ci zielono. A czarny z zielenią wygląda dobrze :) Choć ostatnio odkryłam ładne połączenie ubraniowe- ciemny fiolet i zieleń. I mowię to ja-rowniez wielbicielka czerni :)))) Ostatnio lubię tez miec zielono na talerzu,jak co wiosnę. pozdrowienia i usciski

    OdpowiedzUsuń
  2. witaj czekoladko :))) mnie bylo zielono w sobote ,tylko spodnie mialy inny kolor ;) ostatnio kupilam sobie dwie pary butow w tym kolorz ,z reszta niepierwsze ,taz ´"lubie " czarny kolor ,ale ulubiony to braz i jego wszystkie odcienie :)
    milego popoludnia zycze :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Witaj Czarodziejko :)
    Zielono mi bardzo, no i ten czarny z zielenią też lubię :)
    A przy Twojej urodzie ciemny fiolet i zieleń świetnie się będą komponować :)))
    Jeśli chodzi o zieloności na talerzu to koniecznie! Mhmmm... same świeże pyszności ;) Mniam mniam, dobre zielsko nie jest złe :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Witaj Lapaz :)
    A tak mi brązy do Ciebie pasują :)
    Nowe buty i to w takim kolorze... ależ Ci zazdroszczę. Oby się dobrze nosiły :)
    Ściskam mocno :)

    OdpowiedzUsuń
  5. :) Wiosna wnosi powiew świeżości :)
    Zielono dobrze mieć w głowie o tej porze roku. Garderoba też nie pozostaje bez znaczenia :) Ja nie spłukałam się na zielenie ale nie zmienia to faktu, że jedyne "zielone" jakie posiadam, to nie te z portfela ;p
    Pozdrawiam :)
    Figa

    OdpowiedzUsuń
  6. A mi zielono nie jest.
    Niby się mówi,że do czerwonych włosów
    kolor zielony pasuje,to ni jak pasuje
    do mnie:).(A może nie wiem,że pasuje,hm).
    Zielony na talerzu w małych ilościach,ale coś tam zawsze jest.
    Natomiast uwielbiam zielony świat przyrody.
    Pozdrawiam czekoladko.
    Robaczek.

    OdpowiedzUsuń
  7. Bardzo lubie zielony, bo kojarzy mi sie z wiosna - a wiec dla mnie jest kolorem nadziei i odrodzenia.
    Co do czarni, to mam ambiwalentne uczucia... owszem, czasem ten kolor mi sie podoba, bo faktycznie jest elegancki, a czasem mnie wkurza, bo jest tez pogrzebowy i jaks taki cholernie posepny.
    Ale - zeby nie bylo - brunetki mi sie bardzo podobaja - zwlaszcza ladne brunetki ;)

    OdpowiedzUsuń
  8. Figuniu, czytałam o Twoim szaleństwie ;)
    Zielono w głowie i na talerzu wiosną daje powiew świeżości i jakoś tak łatwiej znieść przesilenie wiosenne :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Figuniu, może wiosną zamiast deszczu powinno spadać owo zielone, które wypełniłoby portfele ;) he he

    OdpowiedzUsuń
  10. Robaczku, w teorii zielony podobno właśnie do czerwonego nijak nie pasuje. Kiedyś na studiach miałam zajęcia z psychofizjologii widzenia, a facet, który wykładał ów przedmiot, poza tym że nudził jak nie wiem, to twierdził, że świetnie zna się na kolorach i wg jego mniemania, i teorii wszelakich, jak mówił, zielony z czerwienią sie gryzą i pod żadnym pozorem nie wolno robić takiego połączenia.
    Ja nosiłam wtedy zielony sweterek i czerwoną spódnicę w szkocką kratę, i jak się łatwo domyślić miałam poważne problemy z normalnym zaliczeniem tego przedmiotu.
    Jego kolorystyczne teorie poznaliśmy dopiero na zajęciach o barwach...

    Robaczku Słodki, z czerwienią na głowie wiele kolorów pięknie się komponuje, czasem wystarczy zabawia odcieniami, no i oczywiście własne upodobania są też ważne :)

    Robaczku, Ty trochę jesteś jak wyjęta ze świata przyrody, jak taki nasz Świetliczek :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Rubcio to możemy sobie podać ręce, bo i ja bardzo lubię zielony.

    Czarny pewnie dobija jak jest szaro i buro na dworze.

    A co do tych pań to... ja myślałam, że mężczyźni wolą blondynki ;)

    OdpowiedzUsuń